กรรมลามก ๑๔ ประการ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 71 / 162

คือ 3) การประกอบความเพียร หรือหมายถึงการเจริญสมาธิภาวนา แนวทางในการปฏิบัติโดยทั่วไป 3.1) พระภิกษุต้องไม่เป็นผู้เกียจคร้าน 3.2) พระภิกษุต้องมีความคิดน้อมไปทางที่จะได้ปรารภความเพียร เช่น ไม่ว่าจะทำการงา

การประกอบความเพียรหรือการเจริญสมาธิภาวนาเกี่ยวข้องกับความขยันของพระภิกษุ แม้ในสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสม พระภิกษุต้องรักษาคุณสมบัติในการมีความศรัทธา มีสุขภาพดี และไม่โอ้อวดตนเอง การปรารภความเพียรอย่างจร

1. ภิกษุอยู่ประจำที่ย่อมมีสิ่งของมาก มีการสะสมสิ่งของมาก 2. มีเภสัชมาก มีการสะสมเภสัชมาก 3. มีกิจมาก มีกรณียะมาก ไม่ฉลาดในกิจที่จะต้องทำ 4. ย่อมอยู่คลุกคลีด้วยคฤหัสถ์และบรรพชิตด้วยการคลุกคลีกับคฤหัสถ์

เนื้อหาดังกล่าวกล่าวถึงความสำคัญของการฝึกอบรมพระภิกษุเพื่อไม่ให้เสื่อมจากกุศลธรรม โดยมีการระบุธรรม 6 ประการที่ทำให้พระภิกษุไม่รู้จักกิจสำคัญที่ควรทำ ซึ่งรวมถึงการเชื่อมโยงกับคฤหัสถ์และการไม่หลีกเลี่ยง

บทที่ 8 ขั้นตอนที่ 6 ปริสัญญ 8.1 การเป็นปริสัญญ จากบทที่ผ่านมา เมื่อพระภิกษุได้ศึกษาธรรมะ จนรู้ทั่วถึงธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เกิด ความเข้าใจ ในธรรมะอย่างลึกซึ้ง นำมาฝึกฝนอบรมตนเองจนเกิดเป็นคุณธรรม

บทที่ 8 กล่าวถึงขั้นตอนที่ 6 ของการเป็นปริสัญญาที่พระภิกษุต้องฝึกอบรมตนเองให้เป็นกัลยาณมิตร ฝึกตามวิธีการ 5 ขั้นตอนในธัมมัญญสูตร การฝึกนี้ทำให้พระภิกษุรู้จักบริษัทต่างๆ และมีความเข้าใจในธรรมะของพระสัม

เพราะเมื่อพระเจ้าพิมพิสารผู้เป็นกษัตริย์ยอมรับนับถือใคร พราหมณ์ คหบดีชาวเมืองก็ย่อมยอมรับ นับถือตามไปด้วย และในเช้าวันถัดมา ชาวเมืองจำนวนมากที่ได้ทราบข่าว ต่างเดินทางเข้าไปทำบุญและ ฟังธรรมในวัดเวฬุวัน

เนื้อหาได้อธิบายถึงการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในแคว้นมคธที่เริ่มเมื่อพระเจ้าพิมพิสารยอมรับศาสนา ทำให้ชาวเมืองเดินทางมาทำบุญและฟังธรรม ตามมาด้วยการมีส่วนร่วมของพราหมณ์พาวรีและศิษย์ผู้ใหญ่ที่บรรลุธรรม รวมถึงก

8.6 วิธีการวางตัวกับบุคคลทั้ง 4 กลุ่ม 8.6.1 วางตัวอย่างไรให้เหมาะสม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงการวางตัวกับกลุ่มคนทั้ง 4 กลุ่ม ไว้ 5 ลักษณะ คือ การเข้าไปหา การยืน การกระทำ การนั่ง และการนิ่ง ในอาการทั้

เนื้อหาเกี่ยวกับการวางตัวของพระภิกษุต่อกลุ่มคน 4 กลุ่ม โดยอธิบายถึง 5 ลักษณะการกระทำที่เหมาะสม ได้แก่ การเข้าไปหา การยืน การกระทำ การนั่ง และการนิ่ง โดยยกตัวอย่างจากการบิณฑบาตของพระภิกษุซึ่งต้องเข้าไป

6. เมื่อมีของประณีต ก็ให้ของเศร้าหมอง 7. ให้โดยไม่เคารพ ไม่ให้โดยความเคารพ 8. ไม่นั่งใกล้เพื่อฟังธรรม 9. เมื่อกล่าวธรรมอยู่เขาก็ไม่ยินดี แต่หากมีลักษณะตรงกันข้าม ก็ทรงแนะนำให้เข้าไป เมื่อเข้าไปแล้ว ยั

เนื้อหานี้นำเสนอแนวทางการปฏิบัติตนที่เหมาะสมในพระพุทธศาสนา เน้นการใช้กิริยาวาจาในการอยู่ร่วมกับผู้อื่นอย่างเคารพ และเคล็ดลับในการแสดงออกในสถานการณ์ต่างๆ เช่น การยืน การนั่ง การพูด รวมถึงข้อห้ามที่ควรห

2. ใกล้เกินไป 3. เหนือลม 4. สูงไป 5. ตรงหน้าเกินไป 6. หลังเกินไป สำหรับเหตุผลที่ไม่ให้นั่งอย่างนั้น ก็เช่นเดียวกันกับการยืน ส่วนการนั่งที่ดี จึงควรนั่งข้างหน้าเยื้อง ซ้ายหรือขวาเล็กน้อย และมีระยะที่เห

การนั่งอย่างถูกต้องในพระพุทธศาสนาควรมีระยะที่เหมาะสม รวมถึงการนิ่งที่สง่างามซึ่งแบ่งออกเป็นการนิ่งเพราะรู้และไม่รู้ การนิ่งที่สง่างามจะเป็นการแสดงออกที่น่าเลื่อมใส ควรพูดแต่เรื่องธรรมะหรือทำตัวนิ่งเหม

9.4 วิธีการแสดงธรรม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นต้นแบบที่ดีของการเป็นกัลยาณมิตรให้แก่ชาวโลก ทรงแนะนำแสดง ธรรมได้อย่างงดงาม ทั้งเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลาย เป็นแบบอย่างที่พระภิกษุผู้เป็นพุทธบุตรควร จะด

บทเรียนเกี่ยวกับวิธีการแสดงธรรมตามพระบรมศาสดาที่เรียกร้องความพร้อมทั้งทางจิตใจและความรู้ของผู้สอน โดยเน้นความสำคัญของการเตรียมตัว การแสดงธรรมด้วยความเคารพ และไม่มองข้ามความสำคัญในการปรับเนื้อหาให้เหมา

“ดูก่อนมาลุงกยบุตร เปรียบเหมือนบุรุษต้องศรอันอาบยาพิษที่ฉาบทาไว้ หนา มิตร อมาตย์ ญาติสายโลหิตของบุรุษนั้นจึงไปหานายแพทย์ผู้ชำนาญใน การผ่าตัดมาผ่า บุรุษผู้ต้องศรนั้นพึงกล่าวอย่างนี้ว่า เรายังไม่รู้จักบ

บทความนี้มีการอธิบายเกี่ยวกับการใช้สิ่งรอบตัวเป็นสื่อในการสอนธรรมะ โดยพระสัมมาสัมพุทธเจ้านำอุปกรณ์จากธรรมชาติเพื่อสอนเรื่องความเห็นที่ไม่เป็นประโยชน์แก่การหลุดพ้นจากทุกข์ มีการอธิบายความเห็น 10 ประการ

9.6.1 ประเมินตัวเอง แม้พระภิกษุจะสามารถแสดงธรรมได้อย่างวิจิตร เป็นที่ถูกอกถูกใจเหล่าผู้ฟังสามารถแนะนำธรรมะ สอนธรรมะได้มากมายเพียงใดก็ตาม สิ่งสำคัญที่พระภิกษุไม่ควรละเลย คือ การรู้จักสอนและแก้ไขตัวเองค

พระภิกษุควรให้ความสำคัญกับการสอนและการประเมินตัวเองควบคู่กัน หลักการประเมินตัวเองมี 3 แนวทาง ได้แก่ การใช้องค์แห่งธรรมกถึกเพื่อตรวจสอบเนื้อหาธรรมะที่แสดง และการตรวจสอบลักษณะการแสดงธรรมว่าบริสุทธิ์หรือ

9.6.2 ประเมินผู้ฟัง พระภิกษุมีความจำเป็นต้องรู้จักประเมินผู้ฟัง เพื่อวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ 1) เพื่อวัดความเข้าใจของผู้ฟัง ในธรรมะที่ตนแสดงไป ว่ารู้ เข้าใจหรือไม่ เพียงใด หากยังเข้าใจ ไม่ครบถ้วน หร

การประเมินผู้ฟังมีความจำเป็นในพระพุทธศาสนาเพื่อวัดความเข้าใจและพัฒนาผู้ฟังให้เติบโตขึ้น โดยใช้วิธีการต่างๆ เช่น การสนทนา การสังเกต และการใช้แบบสอบถาม โดยจุดประสงค์คือเพื่อให้ผู้ฟังเข้าใจธรรมะอย่างครบถ

9.8 ฆราวาสก็ต้องเป็นบุคคลปโรปรัญญ นอกจากพระภิกษุจะสามารถฝึกฝนตัวเอง จนมีคุณสมบัติเป็นบุคคลปโรปรัญญู มีความสามารถเป็น กัลยาณมิตรให้แก่ผู้อื่นได้อย่างดีแล้วฆราวาสผู้ครองเรือนก็สามารถฝึกฝนตนเองให้เป็นอย่

เนื้อหาเกี่ยวกับการที่ฆราวาสสามารถฝึกฝนตนเองเป็นบุคคลปโรปรัญญูได้โดยการประยุกต์วิธีการของพระภิกษุ อาทิ การเลือกธรรมะในการสนทนา การแนะนำธรรมะในระดับที่เหมาะสม การแบ่งปันประสบการณ์ การเป็นวิทยากรสอนธรรม

กระทั่งเกิดเป็นความศรัทธา เชื่อมั่นในพระปัญญาตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีกำลังใจที่จะเดิน ตามแบบอย่างอันดีงามที่พระพุทธองค์เทศนาสั่งสอนไว้ เมื่อพระภิกษุศึกษาได้อย่างนี้ จึงเรียกว่า เป็นธัมมัญญ

เนื้อหาพูดถึงความสำคัญของการศึกษาและการปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะสำหรับฆราวาสที่อาจมีเวลาจำกัดในการศึกษา และเน้นถึงความสำคัญของการเข้าวัดเพื่อเรียนรู้จากพระภิกษุ เพื่อให้สามารถนำธรรมะไปใช้ในชี

สำหรับฆราวาส ก็อาศัยธรรมทั้ง 6 ประการมาใช้ในการประเมินคุณธรรมของตนเช่นกัน หากแต่ ขอบเขตในธรรมที่ใช้ประเมินนั้น จะแตกต่างกันบ้างเพราะความแตกต่างของวิถีชีวิต เช่น การประเมินเรื่องศีล ของพระภิกษุก็จะมุ่ง

เนื้อหาเกี่ยวกับการใช้ธรรมทั้ง 6 ประการในการประเมินคุณธรรมของฆราวาส โดยเน้นไปที่ศีลและการดำเนินชีวิตอย่างพอเพียง รวมถึงการจัดสรรเวลาให้เกิดประโยชน์สูงสุด และการรู้จักบุคคลต่างๆ เพื่อพัฒนาตนเอง นอกจากน

10.2.5 กาลัญญูกับการสำรวมในพระปาฏิโมกข์ ในการฝึกฝน ขัดเกลาตนเองของพระภิกษุล้วนต้องอาศัยระยะเวลาในการศึกษา ทำความเข้าใจ ทดลองปฏิบัติ จนกระทั่งเกิดเป็นผลสำเร็จสมความตั้งใจ เวลาจึงเป็นสิ่งที่มีคุณค่า หาก

ในบทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของกาลัญญูและการสำรวมในพระปาฏิโมกข์ โดยเน้นวิธีการจัดสรรเวลาอย่างมีประสิทธิภาพในการศึกษาและการปฏิบัติของพระภิกษุ เพื่อให้บรรลุผลสำเร็จในการฝึกปฏิบัติตามคณกโมคคัลลานสูตร และ

เมื่อพระภิกษุเป็นผู้ทรงภูมิรู้ภูมิธรรมก็สามารถทำหน้าที่เป็นกัลยาณมิตรให้แก่ญาติโยมได้เป็นอย่างดี เพราะได้ฝึกฝนตน จนรู้จัก เข้าใจในตนเอง เมื่อเข้าใจตนเองเสียแล้ว ย่อมเข้าใจผู้อื่นไปด้วย เพราะทุกคน ล้วน

ในบทความนี้กล่าวถึงบทบาทของพระภิกษุในการเป็นกัลยาณมิตรให้แก่ญาติโยม การฝึกปฏิบัติเพื่อความบริสุทธิ์ในกาย วาจา ใจ และวิธีการปฏิบัติที่เหมาะสมสำหรับฆราวาส รวมถึงความสำคัญของการทำทาน การรักษาศีล และการเจ

แนวคิด 1. หลังจากทรงทำปิตุฆาตพระราชบิดาแล้ว พระเจ้าอชาตศัตรูทรงมีพระทัยเต็มไปด้วยความ เศร้าหมอง เฝ้าโศกาอาดูรถึงแต่การสวรรคตของพระราชบิดาถึงกับไม่เป็นอันบรรทม รู้สึกสำนึกผิดที่ หลงเชื่อคำของพระเทวทัต

บทความนี้พูดถึงความรู้สึกเศร้าและสำนึกผิดของพระเจ้าอชาตศัตรูหลังจากทำปิตุฆาตพระราชบิดา ส่งผลให้พระองค์มีความประสงค์ที่จะแสดงความขอโทษต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยหมอชีวกโกมารภัจจ์เป็นผู้นำทางให้พระองค์ จ

กราบทูลปลอบประโลมพระทัยให้คลายจากความหวาดหวั่นครั่นคร้ามว่า “ข้าแต่พระราชาผู้ยิ่งใหญ่ ขอพระองค์อย่าทรงหวาดหวั่นเกรงกลัวเลย พระเจ้าข้า ข้าพระพุทธเจ้าไม่ได้ลวงพระองค์ ไม่ได้หลอกพระองค์ ไม่ได้ล่อ พระองค์

ในช่วงเวลาที่พระราชาอชาตศัตรูรู้สึกหวาดหวั่น หมอชีวกโกมารภัจจ์ได้มีการปลอบประโลมพระทัย โดยยืนยันว่าเป็นเรื่องที่ไม่ต้องกังวล ก่อนจะนำพระราชาไปยังสถานที่ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าอยู่ พระราชาได้ทรงเห็นภิกษ

อาการสงบ เช่นเดียวกับการเสด็จไปถามปัญหาครูทั้งสองดังกล่าวแล้ว ครั้งที่สี่ พระเจ้าอชาตศัตรูได้เสด็จไปยังสำนักของครูปกุทธกัจจายนะ ทรงถามปัญหาเดียวกัน แต่ กลับได้รับคำตอบเรื่องสภาวะ 7 กอง อันเป็นความเชื่

พระเจ้าอชาตศัตรูเสด็จไปหาครูทั้ง 6 เพื่อถามเกี่ยวกับสามัญญผลของชีวิตนักบวช แต่ได้รับคำตอบที่ไม่ตรงคำถามจากครูท่านต่างๆ ซึ่งสะท้อนถึงความไม่เข้าใจในคุณค่าและการบวช พระองค์รู้สึกไม่พอใจกับคำตอบและแสดงคว

4.4.3 ครูอชิตเกสกัมพล ท่านผู้นี้สอนว่า แท้ที่จริงแล้วโลกเรานี้ประกอบด้วยธาตุ 4 คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ ธาตุทั้ง 4 นี้ ประกอบ กันขึ้นเป็นมนุษย์ เป็นสัตว์ และเป็นสรรพสิ่งทั้งหลาย ไม่ว่ามนุษย์ สัตว์ ต้นไม้ หรื

ครูอชิตเกสกัมพลสอนว่าโลกประกอบด้วยธาตุ 4 คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ ที่รวมกันเพื่อสร้างมนุษย์และสิ่งต่างๆ โดยเมื่อตายทุกอย่างจะกลับสู่ธาตุเดิมและไม่มีบาป-บุญ ซึ่งเรียกว่านัตถิกทิฏฐิ ขณะที่ครูปกุทธกัจจายนะแสดงค